Wie is er echt voorbereid op het moederschap?
Ik in elk geval niet. Gaandeweg merkte ik, dat mijn manier van opvoeden niet gebaseerd was op een doordacht plan. Het was eerder een beetje aanrommelen en het op sommige onderwerpen anders willen doen dan mijn moeder. Tot ik merkte, dat ik ongewild de strenge, autoritaire ouder was geworden die ik niet wilde zijn. Au, dat deed pijn! Had ik gefaald als moeder?
Ik zag in mijn omgeving de “ideale” moeders die altijd aandacht voor hun kind hadden en oneindig geduldig waren. Ik zag ook moeders die hun kind onvriendelijk en ongeduldig terecht wezen, of niet wilden dat er vriendjes kwamen spelen. Terwijl al die moeders dezelfde wens hebben: een goede ouder zijn en de kinderen alles meegeven wat ze nodig hebben in het leven.
Er zijn veel dilemma’s in de opvoeding:
- Moet ik streng zijn en grenzen stellen of ze juist vrij laten?
- Moet ik bovenop hun schoolwerk zitten, of ze zelf verantwoordelijk laten zijn?
- Laat ik ze regelmatig een klusje doen of hoeven ze niets?
Dit zijn een paar voorbeelden die laten zien dat het behoorlijk ingewikkeld is om het goede te doen. Want er zit veel ruimte tussen de twee uitersten van bijvoorbeeld streng zijn tegenover vrij laten. De meeste ouders kiezen voor een middenweg. Maar wanneer kies je voor een wat strengere houding en wanneer kies je voor loslaten? Er is geen handleiding en het lijkt per kind te verschillen welke aanpak het beste werkt.
Een stiefmoeder heeft nog meer dilemma’s!
Alle vrouwen die stiefmoeder zijn weten dat het een hele lastige positie is. Denk maar aan de boze stiefmoeder uit sprookjes. Wat kan en mag ik corrigeren en wanneer moet ik mij afzijdig houden? Hoe ga ik om met mijn eigen kinderen en hoe doe ik dat met de kinderen van mijn partner? Wat doe ik als mijn stiefkind niets van mij wil weten?
Tips voor (stief)moeders!
- Besef dat we allemaal fouten maken. Niemand is de perfecte ouder, vraag dus niet te veel van je zelf.
- Experimenteer eens met het benoemen van de emoties van je (stief)kind: “ik zie dat je nu boos/teleurgesteld/verdrietig/blij bent”. Benoem ook die van jezelf: “ik was net een beetje boos omdat je niet luisterde, maar dat is nu over”. Zo geef je ruimte aan emoties en de boodschap dat die er mogen zijn.
- Het kan heel fijn zijn om met andere (stief)moeders van gedachten te wisselen en om boeken te lezen over opvoeding. Een aanrader vind ik “Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen (en je kinderen blij zijn dat jij het doet)”.
- Realiseer je dat er geen eenvoudig stappenplan is en dat opvoeden vaak “uitproberen en bijsturen” is. Wat humor en relativering is ook fijn.
- En soms voel je dat je in jouw situatie graag hulp van een professional zou willen. Aarzel dan niet en roep die hulp in. Ik sta voor je klaar.
Recente reacties