“Hij eet als een varken, weigert een hand te geven en hangt de hele middag op zijn kamer”. Dit hoor ik vaker in mijn spreekkamer. Beleefdheidsregels, persoonlijke hygiëne, tafelmanieren en andere “ongeschreven regels” kunnen voor jou glashelder zijn, maar voor je stiefkind totaal niet belangrijk.
Stel je voor: je bent een puber, je ouders zijn gescheiden en je vader woont samen met zijn nieuwe vriendin. Zo nu en dan kom je bij je vader, je wilt gewoon lekker chillen en verder vooral geen gezeur aan je hoofd. Maar dan loopt het toch anders. De vriendin gaat eisen stellen aan je gedrag. Ze heeft steeds kritiek, je moet beleefder zijn, netter eten en die vieze kamer opruimen en schoonmaken. Je hebt het gevoel dat je niets meer goed kan doen.
Jij bent die nieuwe vriendin en je ergert je groen en geel aan het gedrag van je stiefzoon. Je kunt het niet aanzien hoe hij eet en je snapt niet dat zijn vader het niet eens lijkt op te merken. Je wilt graag een schoon en opgeruimd huis en je vindt de kamer van zijn zoon te vies voor woorden. Je begint ertegen op te zien dat hij komt en je weet je geen raad.
Dit kan een bom worden onder jullie relatie.
Als je te vaak klaagt over zijn zoon, stoot je misschien de vader van je af. Als je alles maar slikt, doe je je zelf te kort en voel je je niet thuis in je eigen huis.
Wat is hier aan de hand? Ik noem een paar dingen die een rol kunnen spelen:
- Een puber is opgevoed volgens bepaalde regels en hij heeft weinig zin daar nog iets in te veranderen
- Een puber is zich aan het losmaken van zijn ouders en hij kiest steeds meer zijn eigen weg
- Een puber accepteert een nieuwe “opvoeder” niet zo makkelijk. Dat is bij een jonger kind echt anders.
- De geliefden willen vaak een gezinsgevoel creëren, maar daar zit de puber niet op te wachten. Die richt zijn aandacht juist op het leven buiten het gezin
Wat kun je doen als jouw ideeën zo botsen met de regels waarmee je stiefpuber is opgevoed?
- Een gesprek aangaan met de puber en je partner.
- De regie van het gesprek ligt het liefst bij de biologische ouder.
- Er is eerst aandacht voor je stiefkind: hoe vindt hij het bij jullie? Waar loopt hij tegenaan, wat zou hij anders willen? Je hoeft er nog niet op te reageren, je kunt het bijvoorbeeld eerst opschrijven.
- Dan kan de biologische ouder zijn verhaal doen en vervolgens kun jij vertellen waar jij tegen aanloopt en wat jij anders zou willen.
- Kijk dan eens met elkaar of er oplossingen te bedenken zijn die voor iedereen oké zijn.
Choose your battles!
Mijn belangrijkste advies aan paren met dit probleem: choose your battles! Kies de belangrijkste onderwerpen waar je je aan stoort en probeer daar veranderingen in aan te brengen. En verder is het voor iedereen makkelijker als je sommige dingen los kunt laten. (Zijn kamerdeur dicht houden bijvoorbeeld)
Wat helpt nog meer: relativeringsvermogen, humor en respect. Respect voor het feit dat iedereen anders is.
Komen jullie er niet uit, aarzel dan niet om hulp te vragen. Ik sta graag voor je klaar.
Recente reacties